Gökyüzü Uçurtma ve Çocuk
Bir vardı bir yoktu
Güzel bir annenin tatlı bir çocuğu dünyaya geldi
Gelişiyle bütün aile çok mutlu oldu
Çocuk önce emeklemeyi, sonra yürümeyi öğrendi.
Çocuk koşmayı öğrendiğinde ise babası ona kırmızı bir uçurtma hediye etti
Çocuk uçurtmayı eline alıp bir tepenin yukarısına tırmandı.
Rüzgarı çağırdı. Rüzgar geldi.
Uçurtmasını sıkı sıkı elinde tutuyordu.
Gökyüzü ona seslendi
” Elindeki ipi biraz serbest bırak”
Çocuk’ ‘bırakmam, o benim uçurtmam’ ‘ dedi
Gökyüzü gülümsedi.
‘ ‘Onu göklere salıp, rüzgara teslim ettiğinde ancak uçabilir’ ‘
Çocuk’ ‘Ama ya düşerse’ ‘dedi
Gökyüzü tekrar gülümsedi.
‘ ‘Peki ya uçmazsa bir uçurtma?’ ‘diye sordu
Çocuk’ ‘Ama ya bir elektrik direğine ya da binanın tepesine takılır da yırtılırsa’ ‘diye cevap verdi
Ve Gökyüzü tekrar gülümsedi
‘ ‘ Uçursan da ipi senin elinde olacak’ ‘dedi
Çocuk ‘ ‘Bırakmam, o benim uçurtmam’ ‘diye itiraz etti
Gökyüzü biraz kızgın hissetti .’ ‘O sadece sana hediye bir uçurtma idi.’ ‘dedi.
Sonra rüzgar hızlıca esti. Uçurtma çocuğun elinden uçup gitti.
Çocuk çok ağladı ama uçurtması geri dönmedi.
‘ ‘ Özür dilerim gökyüzü’ ‘ diye seslendi.
Gökyüzü gülümsedi ama cevap vermedi.
Daha sonra annesi çocuğa mavi bir uçurtma hediye etti.
Çocuk yine uçurtmasını sıkı sıkı elinde tutuyordu. .
Rüzgarı çağırdı. Rüzgar geldi.
Gökyüzü hala sessizdi
Çocuk bu sefer ipi gevşetmek istedi fakat ip elinden kayıverdi uçurtma da gitti.
Çocuk gene çok ağladı ama uçurtma geri dönmedi
Daha daha sonra ablası çocuğa yeşil bir uçurtma aldı.
Çocuk bu sefer uçurtmanın ipini bir sopaya doladı.
Rüzgarı çağırdı ve rüzgar geldi.
Çocuk sopaya sarılı iple birlikte uçurtmasını güvenle elinde tutuyordu.
Gökyüzü hala sessizdi.
Çocuk sopaya sarılı ipleri yavaşca çözmeye başladı.
Bu sefer uçurtma göklerde süzüldü.
Uçurtmanın ipi rüzgarla dans ediyordu
Ve çocuk sadece sopayı kontrol edebiliyordu.
Bu sefer çocuk gökyüzüne seslendi
” Bu uçurtma rüzgara uyumlandığı kadar benim ”
Gökyüzü gülümsedi.
Kırmızı ve mavi uçurtmaları da ona geri verdi.